愚公移山文言文拼音如下:
tài háng wáng wū èr shan fāng qī bǎi lǐ gāo wàn rèn běn zài jì zhōu zhī nán hé yáng zhī běi。太行、王屋二山,方七百里,高万仞,本在冀州之南,河阳之北。
běi shān yú gōng zhě,nián qiě jiǔ shí,miàn shan ér jū。chéng shan bei zhī sè。chū rù zhī yū yě,jù shì ér móu yuē:“wú yǔ rǔ bì lì píng xiǎn zhǐ tōng yù nán,dá yú hàn yin,kě hū?”
北山愚公者,年且九十,面山而居。惩山北之塞,出入之迂也,聚室而谋曰:“吾与汝毕力平险指通豫南,达于汉阴,可乎?”
zá rán xiāng xǔ,qí qī xiàn yí yue:“yi jun zhī li,zeng bù néng sǔn kuí fù zhī qiū,rú tài háng、wáng wū hé?qiě yān zhì tǔ shí?”zá yue:“tóu zhū bó hǎi zhī wěi,yǐn tǔ zhī běi。”suì lü zǐ sūn hè dān zhě sān fū,kòu shí kěn rǎng,ji běn yùn yú bó hǎi zhī wěi。
杂然相许。其妻献疑曰:“以君之力,曾不能损魁父之丘,如太行、王屋何?且焉置土石?”杂曰:“投诸渤海之尾,隐土之北。”遂率子孙荷担者三夫,叩石垦壤,箕畚运于渤海之尾。
lín rén jing chéng shì zhī shuang qī yǒu yí nán,shǐ chèn,tiào wǎng zhù zhī,hán shǔ yì jié,shǐ yì fǎn yān。邻人京城氏之孀妻有遗男,始龀,跳往助之。寒暑易节,始一反焉。
hé qū zhì sǒu xiào ér zhǐ zhī yuē:“shèn yǐ,rǔ zhī bù huì!yi cán nián yú li,zēng bù néng huǐ shān zhi yī máo,qí rú tǔ shí hé?”河曲智叟笑而止之曰:“甚矣,汝之不惠!以残年余力,曾不能毁山之一毛,其如土石何?”北山愚公长息曰:“汝心之固,固不可彻,曾不若孀妻弱子”。